Niestety, jednym z najczęstszych błędów w leczeniu homeopatycznym pozostaje pośpieszne powtarzanie lub zmiana leków homeopatycznych. Wielu homeopatów ma wątpliwości, zwłaszcza w przypadku ostrych zaostrzeń choroby przewlekłej. Oto przykład: Dziecko było leczone homeopatycznie przez kilka miesięcy. Zawsze cierpiał na przeziębienia, kaszel lub gorączkę. Częste występowanie nawrotów choroby nigdy nie dawało mi szansy na przeprowadzenie leczenia konstytucyjnego. Dziecko pierwszy raz zostało mi przedstawione podczas stanu ostrego. Pytanie brzmi, czy gorączkę należy traktować po prostu jako tendencję do gorączki, czy jako zaostrzenie? Ścisła obserwacja pacjenta jest teraz bardzo ważna.

Zobaczyłem wtedy, że ośmioletni chłopiec trzymał się bardzo blisko matki. Miał śliczne, ciepłe oczy. Pogłaskałem jego czoło, aby dowiedzieć się, czy jest ciepłe, zimne, mokre czy suche i czy dziecko lubi dotyk, czy nie. Dzięki temu prostemu gestowi udało mi się odkryć kilka kluczowych symptomów, zanim zadałem choćby jedno pytanie. Czoło było gorące i spocone. Dziecko pozwoliło się pogłaskać, ale jeszcze mocniej oparło się o matkę. Położyłem rękę na jego dłoniach. Były zmarznięte, podobnie jak jego stopy. Decyzja nie była trudna.

Nie Belladonna, Bryonia, Apis, ale Calcium carbonicum c200. Calcium carbonicum to konstytucyjny lek. Normalnie, konstytucyjny lek nie jest podawany podczas ostrej choroby ponieważ trzeba trochę poczekać. W tym przypadku jednak dziecko nie dało nam żadnej innej opcji, ponieważ nie było prawie żadnej przerwy między nawrotami przeziębienia, więc w ostrym zaostrzeniu musieliśmy leczyć je konstytucyjnie.

Ponadto Calcium carbonicum doskonale pasowało do ostrego stanu. Po podaniu Calcium carbonicum gorączka utrzymywała się na tym samym poziomie 40°C przez 24 godziny. Potem gorączka spadła bardzo nagle, co było w przeciwieństwie do zwykłego powolnego spadku. Dziecko również wyzdrowiało znacznie szybciej niż zwykle i było w lepszym nastroju.

Ale już czekały na nas kolejne pytania: Co dalej? Kiedy powtarzamy remedium? Jeśli po kilku tygodniach dziecko znów się przeziębi, ale tym razem bez gorączki, proszę nie podawać żadnych leków. Daj organizmowi czas na samoleczenie. To przeziębienie mogło być oczyszczeniem, bo po raz pierwszy od trzech lat dziecko jest przeziębione bez gorączki. Czy jest to objaw patologiczny czy fizjologiczny? Homeopata może się wahać, zastanawiając się, czy to przeziębienie jest nawrotem choroby. W tej sytuacji jedynym prawidłowym pytaniem jest: „Jak dziecko się ma?” Jeśli uzyskasz odpowiedź, że bawi się i je normalnie, jest na nogach i nie jest tak uzależniony od matki jak w poprzednich chorobach, wiesz, że nie możesz podać leku, tylko musisz wykazać się cierpliwością.

Leczenie homeopatyczne jest jak podróż. Jeśli homeopata nie chce się zgubić, jego wzrok musi być skierowany w jednym kierunku: „Jak się czuje mój pacjent?” (a nie: „ Czy objawy ustąpiły?”)

Kolejny przykład: Pacjent ma prawostronne zapalenie płuc. Konstytucyjnie zostało podane mu Lycopodium 200C. Zapalenie płuc jest chorobą przewlekłą, od początku do końca. Po podaniu leku homeopata musi skupić się na tym, jak czuje się pacjent, a nie pytać o poszczególne objawy. Pacjent mówi, że ma trochę większy apetyt, może jeść i czuje przypływ energii. Dokładnie po tym stwierdzeniu homeopata powinien przestać myśleć, inaczej łatwo mógłby popełnić błąd. Jeśli zacznie pytać o szczegóły – wpadanie w kłopoty.