ROZWÓJ W SFERZE REGULACJI PRAWNYCH DOTYCZĄCYCH ZAWODU HOMEOPATY W KRAJACH EUROPY
Homeopatia jest jedną z wiodących pośród różnych metod terapii zaliczanych do medycyny komplementarnej i alternatywnej (MKA). Fakt ten znajduje odzwierciedlenie zarówno w europejskiej dokumentacji związanej z MKA, jak również w statystykach szacujących częstotliwość jej stosowania przez pacjentów.
Zanim przejdę do opisu sytuacji homeopatii i homeopatów w Europie, przytoczę zwięzłą definicję tego, czym jest homeopatia, zaczerpniętą z wprowadzenia do powstałego w Wielkiej Brytanii dokumentu National Occupational Standards for Homeopathy (Narodowe standardy zawodowe dla homeopatii): "Homeopatia jest systemem medycznym, w którym stosuje się lekarstwo dobrane na podstawie podobieństwa pomiędzy objawami, jakie może ono wywołać, a obrazem objawów u pacjenta, w celu stymulowania zdolności samoleczenia organizmu. Homeopatia może być stosowana samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi". Przytoczenie powyższej definicji ma na celu rozwianie pewnych wątpliwości gromadzących się wokół tej metody terapeutycznej, których szczególnie wiele pojawia się w naszym kraju w ostatnich latach. Wynika z niej też stwierdzenie, iż może ona być praktykowana jako niezależny, odrębny system medyczny, zarówno przez homeopatów z zawodu i jak i lekarzy specjalizujących się w tej metodzie i traktujących homeopatię jako główną umiejętność.
Stąd też wynikła potrzeba stworzenia dokumentu z którego pochodzi przytoczona definicja.Rezolucja 1206 na temat europejskiego podejścia do medycyny niekonwencjonalnej, opublikowana przez Radę Europy w 1999 roku wymienia homeopatię jako jeden z głównych systemów terapeutycznych MKA. Z jej treści wynika iż medycyna komplementarna i alternatywna może być praktykowana zarówno przez terapeutów nie-lekarzy (well trained practitioners) jak i lekarzy. Terapeuci bez pełnego wykształcenia medycznego powinni odbyć właściwe, odpowiednie dla uprawianej metody terapeutycznej (homeopatii lub innej preferowanej) szkolenie. Rezolucja A4-0075/97 dotycząca statusu medycyny niekonwencjonalnej, przyjęta przez Parlament Europejski w roku 1997 wymienia homeopatię wśród terapii cieszących się pewną formą legalnego uznania w państwach członkowskich, przyjmując ten fakt za podstawę do badań nad bezpieczeństwem i efektywnością MKA, a co za tym idzie, zachęcając do rozpoczęcia procesu oficjalnego, legalnego uznania medycyny niekonwencjonalnej. Co może być istotne dla Polski, jak to zasugerowano w Opinii do Rezolucji A4-0075/97, to fakt, iż wiedza i kwalifikacje z zakresu medycyny konwencjonalnej wśród terapeutów praktykujących MKA winny być na poziomie odpowiadającym poziomowi egzaminu uprawniającego do wykonywania zawodu Heilpraktiker w Niemczech (ustawa Heilpraktikergesetz z 1939. vom 17.02.1939 (RGBL. I S.251), geändert durch Art. 53 des EGStGB vom 02.03.1974 (BGB1. I S.469).
Jak to określono dokładniej we wspomnianej Opinii: od terapeuty medycyny niekonwencjonalnej trzeba w każdej sytuacji wymagać posiadania podstawowej wiedzy z zakresu medycyny konwencjonalnej oraz szczegółowej w zakresie dziedziny medycyny niekonwencjonalnej, w której się specjalizuje. Parlament europejski proponuje w swym dokumencie państwom członkowskim Unii Europejskiej zharmonizowanie na odpowiednio wysokim poziomie standardów w zakresie kwalifikacji terapeutów, co będzie korzystne zarówno dla samych terapeutów, jak i ich pacjentów.
